Οι τένοντες του μακρού απαγωγού και του βραχέως εκτείνοντος τον αντίχειρα στο σημείο αυτό περνούν μέσα από ένα στενό κανάλι που σχηματίζεται από μία εσοχή του οστού της κερκίδος και ένα ισχυρό σύνδεσμο. Σε ορισμένες κινήσεις του αντίχειρα οι τένοντες τρίβονται πάνω στο οστό και δημιουργείται έτσι φλεγμονή. Το οίδημα των τενόντων και του ελύτρου, όπως και της θήκης τενόντων, προκαλεί πόνο και ευαισθησία στον καρπό στην πλευρά του αντίχειρα. Αυτό είναι ιδιαίτερα αισθητό όταν σχηματίζεται μια γροθιά, όταν πιάνετε αντικείμενα ή όταν περιστρέφετε τον καρπό σας.
Αν και η ακριβής αιτία της τενοντίτιδας de Quervain δεν είναι γνωστή, οποιαδήποτε δραστηριότητα που βασίζεται σε επαναλαμβανόμενες κινήσεις του χεριού ή του καρπού, όπως είναι η εργασία στον κήπο ή ένα άθλημα με μια ρακέτα, μπορεί να επιδεινώσουν την κατάσταση. Η τενοντίτιδα de Quervain είναι πιο συχνή σε γυναίκες μέσης ηλικίας. Μπορεί όμως να παρατηρηθεί μετά την εγκυμοσύνη και κατά το θηλασμό, πιθανώς λόγω ορμονικών αλλαγών. Συχνά επίσης εμφανίζεται σε φλεγμονώδεις αρθρίτιδες, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα.
Το κύριο σύμπτωμα είναι πόνος στον καρπό, στη βάση του αντίχειρα και τοπική ευαισθησία στη στυλοειδή απόφυση της κερκίδος. Ο πόνος μπορεί να εμφανιστεί σταδιακά ή ξαφνικά και συνήθως χειροτερεύει όταν χρησιμοποιείται το χέρι και ο αντίχειρας. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν πιάνετε με δύναμη αντικείμενα ή στρίβετε τον καρπό σας. Μπορεί να υπάρχει οίδημα και ερυθρότητα στο σημείο που υπάρχει η ευαισθησία. Παρόμοια συμπτώματα με τη τενοντίτιδα de Quervain μπορεί να προκαλέσουν και κάποιες άλλες παθήσεις του καρπού όπως είναι η αρθρίτιδα της βασικής άρθρωσης του αντίχειρα ή βλάβες του επιπολής κερκιδικού νεύρου.
Υπάρχουν δύο χαρακτηριστικές δοκιμασίες που βοηθούν στη διάγνωση της τενοντίτιδας De Quervain. Η δοκιμασία Finkelstein, κατά την οποία εκλύεται ιδιαίτερα δυνατός πόνος στην περιοχή της στυλοειδούς απόφυσης όταν ο ιατρός συλλάβει τον αντίχειρα του ασθενούς και προκαλέσει έλξη και ωλένια απόκλιση του καρπού και η δοκιμασία Eichoff, κατά την οποία ο ασθενής συλλαμβάνει τον αντίχειρα στην παλάμη και ο ιατρός προκαλεί ωλένια απόκλιση του καρπού, οπότε και πάλι προκαλείται έντονος πόνος.
Οι απεικονιστικές εξετάσεις, όπως οι ακτινογραφίες, συνήθως δεν είναι απαραίτητες για τη διάγνωση του συνδρόμου de Quervain.
Στα πρώτα στάδια του συνδρόμου η συντηρητική θεραπεία είναι αρκετά αποτελεσματική.
Τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα βοηθούν στο να υποχωρήσει το οίδημα και ο πόνος της φλεγμονής. Συχνότερα όμως γίνεται τοπική έγχυση κορτιζόνης με καλύτερα αποτελέσματα. Πολλές φορές παράλληλα με τη φαρμακευτική αγωγή χρησιμοποιείται ειδικός νάρθηκας που ακινητοποιεί τον αντίχειρα και τον καρπό αφήνοντας τα υπόλοιπα δάκτυλα ελεύθερα. Ο χρόνος που απαιτείται είναι από δύο έως τέσσερις εβδομάδες.
Στην περίπτωση που η συντηρητική θεραπεία αποτύχει ή σε σύντομο χρονικό διάστημα η νόσος υποτροπιάσει τότε αντιμετωπίζεται χειρουργικά. Με τοπική αναισθησία γίνεται μία μικρή τομή δύο εκατοστών και απελευθερώνονται οι τένοντες.
Ο καλύτερος τρόπος για την πρόληψη της τενοντίτιδας του de Quervain είναι η αποφυγή επαναλαμβανόμενων κινήσεων. Προσπαθούμε να αποφύγουμε τις δραστηριότητες εκείνες που καταπονούν τους καρπούς. Κάνουμε συχνά διαλείμματα και χρησιμοποιούμε ένα νάρθηκα στον αντίχειρα και τον καρπό σας, εφόσον είναι απαραίτητο. Τέλος, βοηθούν οι διατάσεις του καρπού και των δακτύλων όπως επίσης και οι ασκήσεις ενδυνάμωσης.
να σε καθοδηγήσει σχετικά με τη πάθηση σου, για να επιλέξεις την καλύτερη δυνατή αντιμετώπισή της.
