Ωστόσο, όπως και με οποιαδήποτε άλλη πρόθεση, η ολική αρθροπλαστική του ισχίου μπορεί να υποστεί διάφορες μορφές μηχανικής ή βιολογικής αποτυχίας. Μια τέτοια αποτυχία μπορεί να οδηγήσει σε μια νέα επέμβαση για την αντιμετώπιση της. Η επανεπέμβαση μετά από ολικής αθρσοπλαστική ισχίου ονομάζεται: αναθεώρηση του ισχίου.
Η πλειονότητα των ασθενών που υποβάλλονται σε αντικατάσταση του ισχίου διατηρούν την πρόθεση για 15 έως 20 χρόνια, και μερικές φορές για όλη τους τη ζωή. Ωστόσο, ορισμένοι ασθενείς μπορεί να χρειαστούν μία ή περισσότερες αναθεωρήσεις, ιδιαίτερα αν η αρχική επέμβαση πραγματοποιήθηκε σε νεαρή ηλικία και ο ασθενής ακολουθεί πολύ ενεργό τρόπο ζωής.
Οι προεγχειρητικές εξετάσεις των ασθενών που θα υποβληθούν σε αναθεώρηση είναι πιο εκτενείς από εκείνες για την αρχική χειρουργική επέμβαση. Συχνά, μπορεί να απαιτηθούν ειδικές ακτινογραφικές προβολές, αξονική τομογραφία (CT) ή μαγνητική τομογραφία (MRI) του ισχίου για τον προσδιορισμό του προσανατολισμού των προθέσεων ,τη πιθανή απώλειας οστού γύρω από την πρόθεση. Εάν ο χειρουργός υποψιάζεται μόλυνση, μπορεί να χρειαστεί προεγχειρητική παρακέντηση ή ειδικές αιματολογικές εξετάσεις.
Οι βασικοί λόγοι για χειρουργική επέμβαση αναθεώρησης ισχίου:
Στην Ευρώπη, πραγματοποιούνται περίπου 18 αναθεωρήσεις για κάθε 100 ολικές αρθροπλαστικής του ισχίου . Οι πιο συχνοί λόγοι για αναθεώρηση περιλαμβάνουν:
Η δομή της πρόθεσης παρομοιάζει τη δομή του πραγματικού ισχίου μια σφαιροειδής άρθρωση (ball and socket). Για να λειτουργήσει καλά η πρόθεση, θα πρέπει η πρόθεση του μηρού να είναι πάντα μέσα στην πρόθεση της κοτύλης. Δύο βασικοί παράγοντες για την αποφυγή του εξαρθρήματος του ισχίου είναι: ο σωστός προσανατολισμός της πρόθεσης του μηρού και της κοτύλης και οι δυνάμεις που παράγονται από τους μύες και συνδέσμους γύρω από την άρθρωση του ισχίου.
Η ολική αρθροπλαστική του ισχίου έχει σχεδιαστεί για να παρέχει μεγάλο εύρος κίνησης. Παρόλα αυτά, ο τραυματισμός ή συγκεκριμένες θέσεις της άρθρωσης του ισχίου μπορούν να εξαναγκάσουν την πρόθεση του μηρού βγει από την πρόθεση της κοτύλης μια κατάσταση που ονομάζεται: εξάρθρημα του ισχίου
Τα εξαρθρήματα του ισχίου είναι σχετικά σπάνια, ιδίως σε υγιείς ασθενείς που ακολουθούν τις οδηγίες που τους δίνονται από τον χειρουργό τους. Ωστόσο, ορισμένες κατηγορίες ασθενών τείνουν να έχουν προδιάθεση σε αυτήν την επιπλοκή, όπως οι ασθενείς μεγάλης ηλικίας με συνοδές νόσους ή όσοι έχουν υποβληθεί σε αντικατάσταση του ισχίου μετά από κάταγμα ή έχουν υποστεί πολλαπλές επεμβάσεις στο ισχίο.
Το εξάρθρημα είναι σχετικά σπάνιο αλλά μετα από το πρώτο επεισόδιο εξαρθρήματος του ισχίου υπάρχει αρκετά αυξημένη προδιάθεση να επαναληφθεί, καθώς το εξαρθρωμένο ισχίο διαταράσσει τούς μύες και συνδέσμους γύρω από το ισχίο. Πολλαπλά εξαρθρήματα σε αρθροπλαστική του ισχίου είναι σπάνιο, αλλά σε ασθενείς που έχουν υποστεί πολλαπλά εξαρθρήματα του ισχίου, ο ορθοπεδικός χειρουργός μπορεί να προτείνει αναθεώρηση.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο χειρουργός μπορεί να χρησιμοποιήσει μια συσκευή που περιορίζει την πρόθεση του μηρού να εξαρθρώνεται σε σχέση με την πρόθεση της κοτύλης και αυτό ονομάζεται “constrained socket”. Η σωστή επούλωση των μαλακών μορίων μετα από την αναθεώρηση του ισχίο είναι πολύ σημαντική για την επιτυχία της επέμβασης. Επομένως, ο χειρουργός μπορεί να συστήσει τη χρήση νάρθηκα για μερικές εβδομάδες μετά την επέμβαση. Μετά την επέμβαση, είναι σημαντικό να ακολουθήσετε τις συμβουλές του χειρουργού και να αποφεύγετε τις κινήσεις του ισχίου που μπορούν να προκαλέσουν νέα εξάρθρωση.
Κατά την κίνηση του ισχίου μετα από μια ολική αρθροπλαστική του ισχίου η πρόθεση του μηρού λειτουργεί σε αντίθετη κίνηση από την κοτύλη δημιουργώντας μια σταδιακή φθορά στην πρόθεσης. Όσο νεότερος και πιο δραστήριος είναι ο ασθενής, τόσο ταχύτερα θα φθείρονται . Η συνεχής επαναλαμβανόμενη κίνηση των κινητών μελών προκαλεί τη θραύση μικρών κομματιών της πρόθεσης. Ανάλογα με τον τύπο της πρόθεσης, αυτά τα σωματίδια μπορεί να είναι από πλαστικό, τσιμέντο, κεραμικό ή μέταλλο. Το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς τα αναγνωρίζει αυτά τα σωματίδια ως ξένα σώματα και θα προκαλέσει μια ανοσολογική αντίδραση. Μια ισχυρή ανοσολογική αντίδραση στα λόγω των σωματιδίων που δημιουργούνται από την φθοράς μπορεί να οδηγήσει στην καταστροφή του οστικού ιστού γύρω από την πρόθεση ισχίου (κατάσταση που ονομάζεται οστεόλυση). Αν η οστεόλυση είναι αρκετά σοβαρή, υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα για χαλάρωση της πρόθεσης του ισχίου και της κοτύλης
Η Περιπροθετική λοίμωξη μπορεί να συμβεί οποιαδήποτε στιγμή μετά την επέμβαση. Ο κίνδυνος είναι υψηλότερος κατά τις πρώτες έξι εβδομάδες. Ο κίνδυνος “καθυστερημένων” λοιμώξεων μετά από αυτήν την περίοδο είναι χαμηλότερος. Λοιμώξεις που δεν σχετίζονται με το ισχίο, όπως στο στόμα, στους πνεύμονες, στα ούρα ή και στο δέρμα μπορεί να προκαλέσουν την είσοδο βακτηρίων στην κυκλοφορία του αίματος. Αυτά τα βακτήρια μπορούν στη συνέχεια να εισχωρήσουν στην πρόθεσης και της δημιουργίας μιας μεμβράνης (biofilm) γύρω από την πρόθεση του ισχίου που βοηθάει στον πολλαπλασιασμό των μικροοργανισμών, προκαλώντας πόνο στο ισχίο και πυρετό.
Σε περίπτωση περιπροθετικής λοίμωξης , ο χειρουργός πρέπει να προσδιορίσει τον μικροοργανισμό που προκαλούν τη λοίμωξη με έναρξη παράλληλα εμπειρικής αντιβίωσης. Συνιστάτε αρχικά η παρακέντηση του ισχίου, σε περίπτωση αναρρόφησης υγρού από την άρθρωση στέλνετε σε μικροβιολογικό εργαστήριο για να καθοριστεί ο τύπος του βακτηρίου και τα αντιβιοτικά στα οποία είναι ευαίσθητο.
Μόλις επιβεβαιωθεί η περιπροθετική λοίμωξη, υπάρχουν διάφορες θεραπευτικές επιλογές. Οι περισσότερες θεραπείες περιλαμβάνουν χειρουργική επέμβαση και μια σειρά αντιβιοτικών που στοχεύουν τα συγκεκριμένα βακτήρια που προκαλούν τη μόλυνση. Η θεραπευτική επιλογή εξαρτάται από τον τύπο του βακτηρίου και την ευαισθησία του στα αντιβιοτικά, τη διάρκεια της μόλυνσης, τη στερέωση των μερών της πρόθεσης και τη γενική υγεία του ασθενούς. Ο χειρουργός θα συζητήσει τα οφέλη και τα μειονεκτήματα κάθε θεραπευτικής επιλογής.
Οι πιο κοινές χειρουργικές παρεμβάσεις είναι οι κάτωθεν:
Είναι ζωτικής σημασίας για τον ασθενή να έχει ενημερωθεί για τις μετεγχειρητικές επιπλοκές όπως φθορά των υλικών, περιπροθετική λοίμωξη και εξάρθρημα του ισχίου μπορούν να προληφθούν ακολουθώντας τις οδηγίες του χειρουργού. Ορισμένες περιπροθετικές λοιμώξεις του ισχίου μπορούν να προληφθούν όπως προφυλακτικής αντιβιοτικής αγωγής πριν από οδοντιατρικές επεμβάσεις.
Αρχικά η φθορά και καταπόνηση των προθέσεων γενικά δεν προκαλούν πόνο ή ενόχληση. Επομένως, είναι πολύ σημαντικό για τον ασθενή να ελέγχει τακτικά την αρθροπλαστική του με βάσει τις οδηγίες του θεράποντα ιατρού, κλινική εξέταση και ακτινογραφίες συμπεριλαμβάνονται στον τακτικό έλεγχο και πραγματοποιούνται σε προκαθορισμένα διαστήματα που τα καθορίζει ο θεράπων ιατρός. Αν ανιχνευτεί υπερβολική φθορά ή οστεόλυση μπορεί να χρειαστεί αναθεώρηση της αρθροπλαστικής.
Κατά τη διάρκεια της επέμβασης, ο χειρουργός μπορεί να χρειαστεί να αφαιρέσει ή να αντικαταστήσει ένα ή περισσότερα μέρη από την αρθροπλαστική. Τα μέρη που δεν είναι προσκολλημένα στο οστό μπορούν να αντικατασταθούν με ασφάλεια με ελάχιστη ή καθόλου αφαίρεση του οστού. Ωστόσο, αν χρειαστεί να αλλάξουν τα μέρη που είναι σε επαφή με το οστό, μπορεί να προκύψει απώλε οστού. Επιπλέον, κάποιοι από τους μυς γύρω από το ισχίο θα χαθούν, επηρεάζοντας έτσι τη δύναμη του ισχίου και τη λειτουργία του ασθενούς μετά τη χειρουργική επέμβαση. Τα αποτελέσματα της αναθεώρησης της επέμβασης δεν είναι τόσο προβλέψιμα όσο εκείνα της αρχικής επέμβασης. Οι επιπλοκές είναι πιο συχνές.
Μια αναθεώρηση του ισχίου είναι μια δύσκολη και απαιτητική χειρουργική επέμβαση σε σύγκριση με την αρχική επέμβαση. Τα αποτελέσματα της χειρουργικής είναι λιγότερο προβλέψιμα από αυτά της αρχικής αρθροπλαστικής. Η διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης είναι μεγαλύτερη και η πιθανότητα επιπλοκών υψηλότερη από ότι η αρχική αντικατάσταση του ισχίου. Για αυτό το λόγο οι αναθεωρήσεις πρέπει να γίνοται από πολύ έμπειρους χειρουργούς σε νοσοκομεία με άρτιο και τελευταίας τεχνολογίας εξοπλισμό.
να σε καθοδηγήσει σχετικά με τη πάθηση σου, για να επιλέξεις την καλύτερη δυνατή αντιμετώπισή της.
